Depremzede Asistan Doktorlar Neden Şartsız ve Kalıcı Olarak Nakil İstiyor?

Depremzede Asistan Doktorlar Neden ŞARTSIZ ve KALICI OLARAK NAKİL istiyor?1. En TEMEL ihtiyacımız olan BARINMA sorunumuz varken GEÇİCİ çözümlerin sunulduğu sonunun belli olmadığı bu süreçte çadırda , konteynerda , hasarlı hastane odalarında kişisel özel alanımız olmadan ;masa , kitap, olmadan ; yeterince dinlenemeden, hijyen ihtiyaçlarımızı karşılayamadan; temiz suya erişimin sınırlı olması ile sürekli salgın hastalıklara maruz kalarak , şehirdeki toz nedeniyle nefes darlığı çekerek YAŞAMAK çok zor iken eğitim SÖZ KONUSU dahi değildir.

2.Her gün çok sayıda artçı sarsıntıların devam ettiği hem yıkıcılıkları hem de büyüklükleri ile hastane ve diğer binalarda tehlike oluşturan yer yer de yıkımlara sebep olan; binaların hasar durumunu artırıp dayanıklılığını her gün azaltan bu depremler arasında CAN GÜVENLİĞİMİZ sürekli tehdit altında iken EĞİTİMİN devam ettirilmesi mümkün değildir.Olası bir yıkımda olabilecek yaralanma ve can kayıplarına kurban gitmek istemiyoruz.

3.  Bu şehirlerde asistanlık eğitimimiz durdurulmuş, aynı Tus ile başladığımız başka şehirlerdeki arkadaşlarımızla aramızda eğitim açısından şimdiden büyük bir fark açılmaya başlamıştır, bu şehirlerde hocalarımız ile beraber olmak ve iletişim halinde olmak  dahi zor iken , çalışma ortamı kurup, sunum yapıp , ders dinlemek , mesleğin olmazsa olmazı olan pratik eğitim hayal olmuştur.

4.Depremin en çok etkilediği Kahramanmaraş ,Malatya,Adıyaman ve Hatay  illerinde  yöneticilerimiz hastanelerin işleyişine devam ettiğini düşünse de  hali hazırda bu binalarda sadece temel sağlık hizmetleri verilmeye çalışılmakta ve bizler de bölümlerimiz ve eğitimlerimize katkısı olmayan işler yapmaktayız nitekim depremden beri eğitim alamıyoruz. Çünkü eğitim alacak ne evimiz ne psikolojimiz ne güvenilir ve sağlam hastanelerimiz ne de şehirlerde hastalarımız kaldı.Binalar ayakta olabilir ama sadece işleyiş devam edecek şekilde ayaktalar eğitim için elverişsiz durumdalar. İşleyişin devam etmesini istiyorlarsa biz afetzede hekimlerin geçişine izin verip gerekirse yurt içinden uzman hekim görevlendirmeleriyle şehir ve hastane eski halini alana  kadar  sağlık hizmetine devam edilebilir. Hastane binalarındaki derin çatlaklar , kolonlardaki hasarlar sıva ve boya ile kapatılarak eski haline dönmeyecektir. Bu şehirlerin merkezleri  yerle bir olmuş şehirler büyük ölçüde yok olmuş ve halkın çoğunluğu şehirleri terk etmiştir.

5.Bizler araştırma görevlileri olarak hastalarımızın tedavi gidişatını, sonucunu veya yeni uygulanan bir tedavinin kısa ve uzun vadedeki başarısını takip edip araştırdığımızdan ötürü uzun süreli hasta takibi yapmak mecburiyetindeyiz bundan ötürü bulunduğumuz yerde geçici olarak görev yapmamız bütün eğitimimizi aksatacaktır.Bu konuda GEÇİCİ olarak sunulacak çözümler EĞİTİM hayatımızı sekteye uğratacaktır. 

6. Asistanlık eğitiminin en zor dönemi olan Tez yıllarında konu belirlemek, çalışma yapmak, çalışmayı tamamlamak çok zor olacaktır. Planlama, malzeme eksiği, koordinasyon, veri toplamada zorluklar problem olacaktır. Psikolojik olarak da yıkıldığımız bu dönemde Tez çalışmalarından verim alınamayacaktır.

7. İnsan sosyal bir varlıktır. Bu şehirlerde mesleğimizin en başındayken, en temel ihtiyaçlarımızı karşılayamıyorken SOSYALLEŞMEK imkansız ve çok lüks sayılacak ama psikolojik olarak en gerekli ihtiyaç olmakla beraber bunu gerçekleştirmek imkansızdır. Asistan hekimler olarak hepimiz gerek depremleri birebir yaşamış olmamız gerekse maddi manevi kayıplarımızdan dolayı bir Posttravmatik stres bozukluğu içindeyiz. Bu süreçte en önemli tedavi normal yaşantılarımıza dönmektir. Yıkıntıya dönmüş şehirlerde normal yaşantımıza dönmemiz imkansız görünmekte ve yaşadığımız felaketin etkileri her geçen gün azalması gerekirken artmaktadır.Bu sebeple yoğun bir dikkat ve çaba gerektiren uzmanlık eğitimimize kendimizi vermemiz ve verimli bir eğitimle uzmanlığımızı hakkıyla almamız mümkün değildir.

8. Bizler hali hazırda temel tıp eğitimini almış hekimleriz. Şu anda almakta olduğumuz asistanlık eğitimi ileri seviye bir tıbbı eğitimdir.Bu eğitimin gerçekleştirilebilmesi için uygun ortam ve şartların sağlanması olmazsa olmazdır.  Bu afette bu şartlar yukarıda saydığımız sebeplerden ötürü sağlanamamaktadır.Niteliksiz ortamlarda alınan niteliksiz eğitim de dünya standartlarına uygun nitelikli uzman doktor yetişmesine engeldir.  Bu ortamda verilmeye çalışılacak eğitim  boşa harcananacak emek,zaman ve para kaybından ileriye gitmeyecektir.  

Hal böyle iken Adıyaman ,Hatay ,Kahramanmaraş ve Malatya illerindeki üniversite rektörleri ve hastane yönetiminin kişisel görüşü doğrultusunda asistanların geçişine karşı çıkması her yönden yıkıcı sonuçları olacak gereksiz  bir zorlama olacaktır.  

Bizler Asistanlık süresince her zaman EĞİTİMİNİ önceleyip nitelikli uzmanlar olmak için çalışmış ve çalışacak olan hekimleriz. Tıpta Uzmanlık Kurulundaki değerli hocalarımızdan da alacakları kararda bizden daha fazla hassasiyet göstererek eğitimimizi en sağlıklı ve nitelikli şekilde alabilmemiz doğrultusunda sağduyulu düşünmeye ve karar almaya  davet ediyoruz.